یکی از پرسش های مراجعین این هست که جراحی پانکراس مصنوعی از نظر عوارض
آیا تفاوتی با جراحی پیوند پانکراس رایج انسانی داره؟ و چقدر امکان پذیر هست. آیا توصیه میشه؟
سلام، در مورد سوالتون درباره پانکراس مصنوعی باید بگم پانکراس مصنوعی که امروزه بیشتر به نام “سیستم حلقه بسته یا Closed-loop system” شناخته می‌شود، در واقع یک نوع “درمان تکنولوژیک” برای دیابت نوع ۱ است، نه یک جراحی یا پیوند واقعی. برخلاف “پیوند پانکراس انسانی” که یک عمل جراحی بزرگ با خطرات خاص خودش است، پانکراس مصنوعی نیازی به جراحی بزرگ ندارد.
این سیستم شامل سه بخش اصلی است:
- سنسور قند خون پیوسته (CGM)
- پمپ انسولین
- الگوریتم هوشمند که با کمک اطلاعات CGM، دوز انسولین را به‌طور خودکار تنظیم و تزریق می‌کند.
پانکراس مصنوعی (سیستم حلقه بسته) بیشتر برای بیماران دیابت نوع ۱ (مخصوصاً کسانی که نوسانات شدید قند دارن یا دچار هیپوگلایسمی‌های بدون هشدار می‌شن) بیمارانی که نیاز به کنترل دقیق قند دارن (مثل نوجوانان، خانم‌های باردار دیابتی نوع ۱، یا کسانی که کنترل با تزریق دستی براشون سخت شده) مورد استفاده قرار میگیرد.
همچنین هیچ‌کدوم از این سیستم‌ها نیاز به جراحی واقعی ندارن. همه اجزا با ابزار ساده و در سطح پوست قرار می‌گیرن.
این سیستم با پمپ انسولین معمولی فرق داره، چون پمپ ساده فقط انسولین تزریق می‌کنه و بیمار باید خودش قند رو چک کنه و دوز رو تنظیم کنه. اما پانکراس مصنوعی تقریباً خودش همه‌ی این کارها رو انجام می‌ده و خیلی هوشمنده، مثل یه شبیه‌سازی از عملکرد واقعی پانکراس.
در مقابل، روش‌هایی مثل پیوند سلول‌های بنیادی یا پانکراس بیولوژیک هنوز توی مراحل تحقیقاتی یا آزمایشی هستن و فعلاً به‌صورت عمومی قابل استفاده نیستن.
فعلاً در ایران فقط پمپ انسولین ساده وجود داره، اونم به صورت محدود و با هزینه تهیه بالا ولی سیستم کامل پانکراس مصنوعی (که خودش قند رو اندازه بگیره و انسولین رو تنظیم کنه) هنوز وارد نشده. اگه بخواید از این تکنولوژی استفاده کنید، فعلاً فقط در کشورهای پیشرفته مثل آلمان، انگلستان یا آمریکا در دسترسه.
1 پسندیده